De vierjaarlijkse verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn door de mogelijkheden die het internet biedt feitelijk achterhaald en hopeloos ouderwets en primitief geworden. De 150 volksvertegenwoordigers die nu gekozen worden krijgen een mandaat van de kiezer om vier jaar lang zijn belangen te behartigen. De praktijk wijst echter uit dat deze volksvertegenwoordiger niet de belangen van de kiezer, maar die van zijn partij dient. Alvorens zij op de lijst van hun partij worden gezet, worden er afspraken met hem/haar gemaakt dat zij bij stemmingen het partijstandpunt moeten steunen en dienovereenkomstig hun stem moeten uitbrengen, ook al zijn zij het niet met het partijstandpunt eens. Hier wordt de kiem al gelegd voor ‘volksverlakkerij’ omdat een volksvertegenwoordiger geacht wordt naar ‘eer en geweten’ te stemmen, en niet een stem die hem van bovenaf is opgelegd. Toch is dit de huidige realiteit en de volksvertegenwoordiger die zich niet aan deze ‘stemplicht’ houdt wordt ogenblikkelijk gekwalificeerd als ‘dissident’. Het grootste gedeelte van de Kamerleden houdt zich aan deze stemplicht omdat zij niet genoeg ‘personality’ hebben om tegengas te geven en ook niet het risico willen lopen om uit de fractie te worden gezet. Dit opgelegde stemgedrag is in wezen de doodsteek voor de democratie omdat verkiezingsprogramma’s na de verkiezingen vaak worden verlaten en de volksvertegenwoordiger verplicht wordt om hierin mee te gaan, ook al druist dit tegen zijn geweten in. Hierdoor komt het dat regeringspartijen de een na de andere verkiezingsbelofte overboord kunnen zetten zonder dat zij hiervoor direct rekenschap hoeven af te leggen. Tegen de tijd dat er weer verkiezingen zijn is de kiezer het allang ‘vergeten’, en kunnen zij gepaaid worden met weer nieuwe beloften.
Online referenda
Anders wordt het wanneer belangrijke maatregelen of wetsvoorstellen aan het volk worden voorgelegd via ‘real time online referenda’. Deze referenda kunnen heel makkelijk gerealiseerd worden omdat tegenwoordig zowat iedereen een internetaansluiting heeft. Wanneer een wetsvoorstel wordt aangeboden waarmee regeringspartijen hun verkiezingsbelofte breken dan bepaalt het volk zelf, en niet 150 volksvertegenwoordigers met een stemplicht, of er akkoord wordt gegaan met het breken van zo’n belofte. In ieder geval zal de regering aan het volk véél duidelijker moeten uitleggen waarom zo’n voorstel of maatregel nodig is. Omdat referenda via het internet voortdurend gehouden kunnen worden zijn de onderwerpen waarover gestemd moet worden voor het volk altijd actueel en zal de betrokkenheid bij de voorstellen veel meer aanwezig zijn.
Macht uit handen
Het is niet te verwachten dat de politieke partijen een voorstander zullen zijn van referenda die op deze manier worden gehouden. Ondanks dat zij de mond vol hebben over democratie zijn politici mensen die echte democratie eigenlijk verfoeien. Nu is het zo dat het volk één dag in de vier jaar zijn stem mag uitbrengen en de politici de overige 1460 dagen kunnen doen en laten wat zij willen. Tegen de tijd dat de nieuwe verkiezingsdag eraan komt toveren zij weer nieuwe beloftes uit de kast om die vervolgens dag één na de verkiezingen weer in te trekken. Bij een systeem van online referenda zijn er het hele jaar door stemrondes over belangrijke voorstellen of maatregelen en zullen voorstellen die afwijken van de partijprogramma’s naar de prullenbak worden verwezen. De feitelijke macht om maatregelen en wetsvoorstellen goedgekeurd te krijgen komt zo bij het volk te liggen en niet meer bij een handjevol liegende en bedriegende politici.
Zo is de werking van democratie feitelijk ook bedoeld!
Door: Jos van der Wel
Bron: Gewoon-nieuws.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten