Eérst moet de vijand buiten de deur worden gehouden (de banken), om vervolgens orde op zaken in eigen huis te kunnen stellen. Een kansrijke optie? Niet zolang de politieke waanzin de overhand heeft.
In Amerika heeft de regering Obama het idiote plan bedacht om een kerstbomenbelasting in te voeren.
Het is de bedoeling om via een paar opcenten per kerstboom een bedrag van twee miljoen dollar per jaar binnen te slepen. Allemaal tot daaraan toe, dacht ik toen ik het bericht las. Ook de Amerikaanse overheid heeft dringend geld nodig en dan helpen alle beetjes, bijvoorbeeld om de toch al onder druk staande -maar bijzonder noodzakelijke- sociale en medische voorzieningen in stand te kunnen houden. Echter, niets van dit alles. De opbrengsten van de kerstboomtaks zullen worden aangewend om een landelijk promotiebureau voor kerstbomen -u leest het goed- op te kunnen richten. De waanzin ten top.
Net zo waanzinnig
Soortgelijke politieke waanzin doet zich ook in Europa voor. Onder aanvoering van Frankrijk wordt momenteel met de pet rond gegaan om maar zoveel mogelijk geld voor het Europees Financieel Steun Fonds binnen te hengelen. Dat lukt een beetje. In het kader van de internationale betrekkingen zijn er immers altijd landen te vinden die hun goede wil tonen, door een steentje aan het luchtkasteel bij te dragen. Maar dat zal bij lange na niet genoeg zijn. De directeur van het EFSF -Klaus Regling- waarschuwde de afgelopen week dan ook voor een mislukking. Hij zag zich gedwongen om kortlopende EFSF-obligaties uit te geven in plaats van langlopende en dat is precies het kenmerk van organisaties (want dat is het EFSF) die in doodsnood verkeren. Ik beschouw het EFSF als afgedaan.
Drijfjacht
Europa staat daardoor met lege handen en kan alleen maar hopen dat de aandacht van de financiële sector voor Griekenland en Italië snel verder afneemt en die aandacht vooral niet overslaat naar de rest van Europa. Uit de overal oplopende herfinancieringsrente (zelfs in Duitsland) blijkt echter dat het waanzin is om te denken dat de drijfjacht van de banken beperkt blijft tot een of enkele lidstaten.
Rust afdwingen
Toch blijft Europa in dit sprookje geloven. Even waanzinnig is het daarom dat Europa weigert om de banken de wacht aan te zeggen, simpelweg door de herfinancieringsrente af te toppen. Europa kan een renteplafond bij de banken afdwingen en dan kunnen de banken hoog of laag springen, maar krijgen deze gewoon niet méér rente terug dan Europa bereid is te betalen. Door zo’n maatregel ontstaat direct de broodnodige rust en die geeft aan Europa de ruimte om orde op zaken te stellen. Eerder schreef ik hier verschillende columns over, maar nu is het ook een Duitse bank die het idee van een renteplafond naar voren brengt als een betere oplossing dan een niet of nauwelijks functionerend EFSF.
Monetariseren
De politiek denkt niettemin anders. Er is de afgelopen week een golf van aandacht ontstaan voor de Franse wens om de ECB in te schakelen bij het grootschalig opkopen van de staatschulden van de Zuid-Europese lidstaten. Dat doet de ECB weliswaar nu al, maar Frankrijk bedoelt met alles opkopen echt álles wat los en vast zit. Dat de ECB zichzelf daardoor om zeep helpt, zal Frankrijk een zorg zijn. Gewoon geld bijdrukken is het Franse motto en dan verdwijnt de staatschuld vanzelf. Het is de waanzin ten top, maar het is dan ook de waanzin die momenteel regeert.
Waar een wil is, is een weg
Gaat Europa het redden of is Europa een gedane zaak? In Nederland laat de PVV momenteel uitzoeken wat de herintroductie van de gulden voor de economie van Nederland zal betekenen? Dat is geen domme vraag, maar wel eentje die niet te beantwoorden is. Ook niet door het internationale bureau dat de PVV hiervoor inschakelt. De vraag of de fles halfvol of halfleeg is, hangt immers af van degene die kijkt. De politiek dus. Afgaande op de ijzeren politieke wil van Duitsland en Frankrijk moet er daarom vanuit worden gegaan dat Europa deze crisis zal overleven.
Verkeerd beleid
Afgaande op de mening van de Europese bevolking ontstaat géén ander beeld. Europa is niet anti-Europees. Maar Europa is wél tegen de oplossingen die door de Europese politiek worden aangedragen. Het verschil tussen politiek en bevolking is makkelijk aan te geven. Burgers geloven niet langer in het bestaande financiële systeem dat op het drijfzand van schulden (en van de handel daarin) is gebouwd. Burgers willen al helemaal geen transferunie van rijk naar arm.
Beslissende fase
Pas volgend jaar breekt de beslissende fase voor Europa aan. Dan zal door verkiezingen blijken hoe stevig de belangrijkste Europese regeringsleiders in het zadel zitten. Als Merkel en Sarkozy winnen, blijft Europa intact. Het is echter evengoed mogelijk dat Europa eerder valt. Dat kan zomaar het geval zijn, bijvoorbeeld wanneer de financiële sector blijft aanvallen. Daarom moet éérst de vijand buiten de deur worden gehouden (de banken), om vervolgens orde op zaken in eigen huis te kunnen stellen. Een kansrijke optie? Niet zolang de politieke waanzin de overhand heeft.
René Tissen
Business Universiteit Nyenrode
Bron: RTL.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten