In Venezuela hadden we een gids met een jeep tot onze beschikking en deze man reed ons overal naartoe. Hij nam ons mee naar eenvoudige huisjes waar mensen buiten samen een spel zaten te spelen, muziek te maken of aan het eten waren. De mensen hadden het niet breed, maar genoten zichtbaar van hun leven en elkaars gezelschap. De gids vertelde dat iedereen er voor elkaar zorgt. Zelf werkte hij maar een paar dagen per maand, alleen als hij geld nodig had om wat te kopen. De rest van de tijd zat hij bij vrienden en gingen ze vissen of genieten van hun dag en het mooie weer.
Zijn eisen waren niet hoog, maar hoog genoeg om een leuk leven te hebben. En toen keek hij me aan. De woorden die hij toen sprak zouden diepe indruk op mij maken. "Jullie vinden ons zielig en onderontwikkeld, maar wij vinden jullie zielig. Jullie hebben geen tijd voor plezier in je leven. Wij werken om te leven en jullie leven om te werken. Eigenlijk zijn jullie onderontwikkeld, besef je dat?"
We zijn nu jaren verder en zitten midden in een economische crisis. Ik heb niet het idee dat mensen die zelfvoorzienend leven, op brandstof- en voedselprijzen na, erg beïnvloed worden door de crisis; ze staan er te ver buiten. De mensen die ik sprak woonden in kleine gemeenschappen die redelijk zelfvoorzienend zijn, waardoor de wereldeconomie voor hen een andere wereld lijkt.
Al met al vraag ik me af: kunnen we hiervan leren? Kunnen we een manier van leven leiden die ons zowel meer levenskwaliteit geeft als een bepaalde mate van luxe en ons tegelijk minder afhankelijk maakt van grote bedrijven?
Zijn eisen waren niet hoog, maar hoog genoeg om een leuk leven te hebben. En toen keek hij me aan. De woorden die hij toen sprak zouden diepe indruk op mij maken. "Jullie vinden ons zielig en onderontwikkeld, maar wij vinden jullie zielig. Jullie hebben geen tijd voor plezier in je leven. Wij werken om te leven en jullie leven om te werken. Eigenlijk zijn jullie onderontwikkeld, besef je dat?"
We zijn nu jaren verder en zitten midden in een economische crisis. Ik heb niet het idee dat mensen die zelfvoorzienend leven, op brandstof- en voedselprijzen na, erg beïnvloed worden door de crisis; ze staan er te ver buiten. De mensen die ik sprak woonden in kleine gemeenschappen die redelijk zelfvoorzienend zijn, waardoor de wereldeconomie voor hen een andere wereld lijkt.
Al met al vraag ik me af: kunnen we hiervan leren? Kunnen we een manier van leven leiden die ons zowel meer levenskwaliteit geeft als een bepaalde mate van luxe en ons tegelijk minder afhankelijk maakt van grote bedrijven?
Bron: Grenswetenschap.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten