Foto: Occupy Oakland demonstreert naar de haven, 12 december 2011.
Afgelopen maandag voerde Occupy America actie bij de havens aan de westkust. Joel Geier is betrokken bij de Occupy-beweging in de Amerikaanse stad Chicago en lid van de International Socialist Organization (ISO). De Socialist sprak met hem in Amsterdam, na een drukke bijeenkomst over het nieuwe verzet in de VS.
Interview door Sjerp van Wouden
Hoe begon Occupy in Chicago?
We begonnen als reactie op de protesten bij Wall Street in New York, en de aanzet kwam van anarchisten. Aanvankelijk was het antipolitiek, velen wilden geen eisen stellen. Met eisen zouden we ‘ons slechts richten op hervormingen’. Hier zit één goed aspect aan. Alle betrokkenen konden hun zegje doen, over hoe het systeem ze naait. Geleidelijk kwam er echter meer richting in en formuleerden we wel eisen: voor sociale rechtvaardigheid, tegen ongelijkheid, de enorme studentenschulden, de huisonteigeningen, enzovoort.
Speelde arbeidersstrijd ook een rol?
De enorme uitbarsting van strijdbaarheid in Wisconsin, waar in februari een regeringsgebouw bezet werd tegen het afschaffen van collectief onderhandelen voor ambtenaren, liet iedereen zien dat strijd mogelijk is. Deze acties waren massaal en genoten enorme steun. Daarnaast waren een boel demonstraties vanaf de lente groter dan dat ze decennia lang zijn geweest. Velen mengden zich voor het eerst in politiek.
Na 30 jaar achteruitgang nam na Wisconsin het aantal stakingen toe en werden ze radicaler. De grootste staking was bij telecomgigant Verizon in augustus. Gewone vakbondsleden raakten betrokken bij een lange reeks acties, met name in New York.
Wat was de reactie van vakbonden en links op Occupy?
Eerst negeerden ze Occupy, maar die houding veranderde snel toen de demonstraties groter werden en over dezelfde problemen gingen waar werkende mensen mee te maken hebben.
De Occupy’ers steunden ook stakingen in New York, waaronder de Verizon-staking. De linkse vervoersbond van New York publiceerde een simpele boodschap: ‘Wij vechten voor dezelfde dingen als Occupy, we hebben dezelfde belangen en gevoelens, laat al onze leden naar de bezetting gaan.’ Dit was de eerste doorbraak. Het waren de radicale bondsleden die kwamen, maar die hadden de volle steun van hun collega’s.
Met name na de eerste gewelddadige politieaanval in New York kwam een golf los aan sympathie. De grootste vakbond AFL-CIO verklaarde zich solidair en vakbondsleden kwamen helpen om het kamp te verdedigen tegen een ontruiming. Kort nadat deze verhinderd was, vierden honderdduizend mensen de overwinning op Times Square.
Lees verder op: Socialisme.nu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten