Een heel gangbare theorie is dat het water in ons zonnestelsel rondgedeeld - en ook naar de Aarde is gebracht - door asteroïden en kometen die van nog verder kwamen.
In het licht van de vondst van grote hoeveelheden water op de zuidelijke pool van Maan en na onderzoek van stalen afkomstig van de Apollo-missies, opperen Liu en co een ander potentieel mechanisme.

De Zon stoot voortdurend een stroom van geladen deeltjes uit, namelijk de zonnewind. Die deeltjes zijn in meerderheid ionen van waterstof, maar ook van helium en zuurstof. Die deeltjes kunnen ons oppervlak niet bereiken want zij raken niet door de atmosfeer en het magnetische veld van de Aarde.

Maar de Maan heeft die barrières niet en is dus doorlopend aan de zonnewind blootgesteld. Die kan dan zijn deeltjes in het Maanstof ‘inplanten’.

Bovendien kan die op de Maanbodem ‘gezaaide’ waterstof zich in een watermolecule (H20) transformeren of hydroxil (OH).

Indien de theorie klopt, kan ook op deze manier water door het zonnestelsel zijn gedistribueerd.

Bron: Standaard.be