Sinds de Griekse schuldencrisis uitbrak, heeft het land er alles aan gedaan om de komende tijd zo goed mogelijk te overleven, met een internationaal isolement in het achterhoofd.
Griekenland: veroordeeld tot armoede
Geografisch gezien is de situatie van Griekenland anno nu een nachtmerrie. Het land bestaat uit een bergachtig noorden, het rotsachtige schiereiland Peloponnesos en tientallen eilanden, verspreid over de Egeïsche Zee. Aan het land grenzen alleen de zeer arme buurlanden op de Balkan: Albanië, Macedonië en Bulgarije, met in het oosten de zeven keer grotere machtige aartsvijand Turkije. Transport is in het bergachtige land alleen praktisch over zee, voor landbouw zijn alleen nauwe dalen beschikbaar, met uitzondering de vlakte waar Thessaloniki in ligt, het vroegere Macedonië, het hart van Alexander de Grote’s rijk. Alleen door scheepvaart op de Egeïsche Zee wordt het land bij elkaar gehouden. Geen wonder dat Griekenland van oudsher op de zeevaart is gericht. Het land heeft de grootste koopvaardijvloot ter wereld.
Voor handel is het van essentieel belang dat zich een uitgebreid netwerk kan vormen van mensen die elkaar in redelijk korte tijd kunnen bereiken. In Griekenland is dat ondenkbaar. De nauwe dalen, waarin de bevolking zich concentreert, kunnen elk maar één stadje onderhouden en zijn over land zeer moeizaam te bereiken. Er kan zich hierdoor heel moeilijk een complex handelsnetwerk vormen (de transactiekosten zijn te hoog), waardoor producenten zich nauwelijks kunnen specialiseren. De situatie van de eilanden is wat dat betreft uiteraard nog beroerder.
Het gevolg is dat er in het land maar weinig kapitaal aanwezig is en de weinige bronnen van kapitaal zeer ongelijk verdeeld zijn. De inkomens in Griekenland liggen laag en de Grieken (de Griekse ambtenaren uiteraard uitgezonderd) maken de langste werkdagen van alle Europeanen.
Lees verder op: Visionair.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten